Bailey (Macbeth) Rosie (Yoruba Rose) en Chester (Whole Lotta Love)Sommige mensen hebben kinderen, sommigen hebben honden, sommigen hebben allebei. Wij hebben honden. Een huis vol.
Net als bij mensen en dus kinderen,is geen hond hetzelfde, al zijn er overeenkomsten in familie lijnen en natuurlijk de soort; allemaal laabs.
Maar wat een verschillen. In manier van de dingen doen, op de dingen afgaan, in de manier van aanpak. In de manier van 'zijn'; we hebben echte 'oer-beesten' in huis, en een meer sophisticated , 'verfijnder' soort.
Neem een gewone (maar zonnige!!!) zaterdag. Lekker wandelen in het bos, en zwemmen.
Ol loopt meestal naast ons, af en toe een sukkeldrafje vooruit, even snuffelen.
Tessel loopt aan kop, maar kijkt steeds om zich heen: "Is de club nog compleet, moet ik ingrijpen of zorgen voor iemand?"
Jazz is overal; die moet áltijd ingrijpen, in álles en iedereen. Overal met haar neus bovenop, stel je voor dat ze iets zou missen!
Dolce blaft tegen paarden, een overwaaiend zakje. Heel stoer, maar wat een klein hartje. Want als er niet snel back up komt van haar grote zus Jazz, dan neemt ze de benen en staat ze zo naast me.
Janet durft inmiddels van mijn zijde te wijken. Ze rent kwispelstaartend rondjes om me heen, zichtbaar genietend van haar - door zichzelf verworven - vertrouwen en de vrijheid die dat geeft. Maar evengoed duwt ze nog de hele dag door haar snoet in mijn hals en armen, want lekker wegkruipen bij 'mammie' is toch wel het aller-aller fijnste...
En Rose? Rose kijkt het aan. Rosie doet haar eigen dingetje, altijd.
Of ze nou thuis is, of aan het logeren zoals nu, bij haar gele vrienden Bailey en Chester. Aan de zijlijn is Rosie, maar zeker aanwezig. Stil, maar je hóórt haar haast denken. Haar hoofd spreekt boekdelen. Net een stripfiguurtje, een karikatuur.
Dolce haalt open en bloot boevenstreken uit; kussens slopen, op het aanrecht staan met haar voorpoten (een kwaliteit van haar moeder). Ze is wel acuut "vol berouw" wanneer we haar betrappen, maar nooit voor lang.
Rosie pakt het anders aan; als ze opeens op kousenvoetjes weg-sneaked, weet je dat ze iets in haar schild voert. In een hoekje. In haar benchje. Stiekum. Dan vind ik daar de afstandsbediening of iets uit het oud papier. Berouw? No way! eerder iets van "O, mocht dat niet? Wat kinderachtig van jullie, zeg, flauw hoor!"
Allemaal anders en allemaal even lief en even leuk en even ontroerend.
Sommige mensen hebben kinderen, anderen honden. Beide groepen raken nooit uitgepraat over hun kroost, hun trots, hun lach, hun traan. Hun álles.
Ons álles, jullie álles.
4 opmerkingen:
Niks erger dan mensen die alleen maar over hun kinderen kunnen praten, maar ik praat het liefst ook alleen maar over mijn 'kinderen'!!!Je raakt dan ook niet uitgepraat over hun lieve snoetjes, streken, vraatzucht, spelletjes,zwemkunsten, luiheid, gehoorzaamheid, Oost Indische doofheid, slaapgedrag, onnozelheid, koppigheid, knuffelgedrag, schootje zitten, poep eten, heeeeel erg slijmgedrag, hun ADHD aanvallen....
Ja ik kan nog wel effe doorgaan!!!
Ze zijn gewoon de allerliefste van de wereld en omstreken!!!
Van de zwarte labrador meisjes in Bovenkarspel dan he!!!
Want als we over Saartje gaan beginnen nou, dan hebben we aan 1 blog niet genoeg!!!
Heel veel liefs van ons,
Ps ik ga nu even proberen of ik Shona in beweging kan krijgen dmv een etui vol met light snoepjes die de hele dag in de voorraad trommel proplan heeft gelegen, en om die dan dus weg te gooien .... ofzo....
jullie horen het nog wel.....HELP!!
XXX Mirjam, Teuntje en Shona!!!
Ja Pip, ik snap precies wat je bedoelt!! Rosie en Teun hebben allebei die 'blik op oneindig'-look. Precies als Shona. Heel vertederend (vind ik, als tante)! Zowel Teun als Shona voelen zich ook (bijna nooit) schuldig. Als Mirjam ze tot de orde roept gooien ze haar met haar eigen lijfspreuk 'ergernis is een keuze' om dr oren. Heel schattig... Ahum..
Sandy is een echte directrice. Ze heeft alles onder controle, kan glimlachen en knorren als je haar knuffelt; ze is ZO 10 op de schaal van braaf. Ze pakt haar nieuwe mensjes volkomen in, dat weet ik nu al. Ik zal haar missen als ze straks daar gaat wonen...
En Saar.. Mijn Sarah, Saartje moccataartje! Verwend nest, emotie-antenne, aanhankelijk, zelfverzekerd, lief met een hoofdletter L, culinair poep-specialiste, stabiel, eigenwijs, trut-op-wielen-zo-schattig-en-knuffelbaar.
Toen ze twee jaar geleden bij me kwam wonen wilde ze absoluut niet zwemmen. Nu zwemt ze de sloot over om balletjes en stokken op te halen en terug te brengen. En dat is nog maar een van de verrassingen die ze me geeft. Ik ben zo trots op deze Chocotof, iedere dag weer besef ik hoeveel mazzel ik met haar heb.
Sommige mensen hebben honden en andere mensen hebben kinderen. Ik heb mijn Sarekind, telt dat ook...?
Roosje logeert dus bij ons, bij mij en mijn grote broer Bailey. Bailey is een beetje een saaie Piet hoor, zo'n typetje "beste jongetje van de klas". Ik ben meer de lolbroek van de familie, een echt fuifnummer en altijd in voor een geintje. Zo ook afgelopen weekend. Roosje fluisterde me in dat dat mysterieuze doosje met die leuke pilletje in dat spannende zilverpapier wel heel dicht bij de rand van het aanrecht lag, maar ze kon er net niet bij... Tuurlijk wilde ik haar wel effe helpen. Altijd leuk..! Nou,en toen kwam mijn mens naar beneden en die werd me toch wild. Greep ons bij kop en kont, en gooide ons zo achter in de auto. Racete naar dat gebouwtje waar het zo vies stinkt en waar ze in je oren kijken en zo. En toen kwam er zo'n witte man, en die jaste zomaar een spuit in Roosjes bil. En Roosje moest heel erg huilen. Nou toen ging ik ook maar brullen, anders was het zo zielig voor haar. En toen moesten we kotsen man, niet misselijk. Maar 's avonds was het wel weer leuk, ons mens zei dat ze ons vannacht maar extra in het oog moest houden en toen mochten we alle twee bij haar slapen. Nou en dat is Bailey nog nooit gelukt. Dus toen zie ik nog zo tegen hem, joh, als je nou ook eens boven wilt slapen moet je gewoon effe psss psss..Saaie Piet, hoor, mijn broer...
@ Marjan: Ik wil je bellen om te vragen hoe het met die twee sukkels is, maar vandaag kwam het er niet van. Morgen weer een poging.. Ik hoop dat ze weer de oude zijn en uitgekotst.
Ik zie dat hoofd van Bailey al voor me: "Pfff...die snotneuzen weten zich niet te gedragen!!".
Een reactie posten