31 juli 2009

Veranderingen



Baguette (l) en Drummer, gevloerd in Veendam

Op Baguette (Delicate Rose) en Drummer (Don Juan) na, zijn alle pups nu ruim een week geleden uitgevlogen. Acht weken lang draait alles om het nestje, al gaat de rest ook gewoon door. En opeens zijn ze dan 'weg'.
Ze doen het allemaal geweldig in hun nieuwe thuizen en wij hebben hier nog 2 goudgele schatjes, dus het is allemaal goed. Maar het blijft altijd wel even wennen. Ik loop de eerste dagen na het vertrek van de pups toch een beetje met mijn ziel onder m'n arm.

Quality-time met Cato

Gelukkig zijn er al onze grote geweldigerds ook nog, om mee te knuffelen en de tijd die overblijft nu de zorg voor het nestje wegvalt, gaat weer naar hen. Langer wandelen, meer knuffel-tijd en uitstapjes.

Sailor in de ton

We zwemmen-wandelen 3 keer per dag, minstens, maar sommigen vinden dat nog te weinig waterpret. Sailor gaat in de tuin gewoon lekker in de tobbe staan. Er gaat niets boven water, per slot van rekening!

Jazz en Joris knuffelen

Baguette en Drummer zitten overdag nog regelmatig samen in de puppie ren. Janet springt daar af en toe nog bij, om de pups te poetsen en, als ik niet snel genoeg ben, hun poep op te ruimen. Lieve trouwe Janet! Rosie houdt ook nog altijd een speciaal oogje in het zeil en ze speelt heel lief en voorzichtig met haar twee overgebleven kinderen.
Janet en Rosie genieten duidelijk nog van de twee achterblijvers! Maar niet alleen zij; Cato is een grote fan van de pups en Tessel en Ollie vinden de twee geeltjes ook leuk.

Baguette (vooraan) samen op stap

Pups moeten socializeren, behalve in en om het huis ook langzaam aan steeds wat verder erbuiten. Dus Drummer en Baguette hebben inmiddels al heel wat van de wereld gezien. We begonnen met Veendam, de wereldstad hier vlakbij...

Baguette verkent Veendam ...

Baguette vond het allemaal geweldig, ze liep vrolijk mee aan de riem en was nergens echt van onder de indruk. Broer Drummer vond het toch best spannend en was af en toe een beetje beduusd de eerste keer. Hij ging een paar keer demonstratief zitten en weigerde nog een poot te verzetten. Wat wil je: overdekt winkelcentrum met galmende geluiden, een gladde vloer, en bovendien dat rotte halsbandje en die riem...

... best spannend allemaal...

Natuurlijk wende het snel en met mijn opgewekte stemgeluid (galmend door het hele winkelcentrum...) kreeg ik de pups goed in beweging. Gewoon het toverwoord roepen, "Puppies!" en ze komen onmiddelijk aanhobbelen!

We kunnen geen stap zetten, iedereen wil ons knuffelen!

Iedereen die ooit een pup gehad heeft, weet het: je kunt geen stap zetten of mensen willen je kanjer aaien, knuffelen, zoenen... Groot en klein, met rollator of een buggy of een winkelwagentje - alles en iedereen smelt ter plekke. Ja, en dat begrijp ik wel... Maar hoewel al die aandacht van verschillende mensen heel goed is voor de pups om te wennen, ben ik wel streng: je mag ze niet oppakken, dus niet zoals op de foto, dat mag alleen de incrowd zoals Lidewij...

... en dat riempje krrrriebelt!!!

Autorijden vindt het tweetal heel best. Lekker tukken terwijl we rijden. En dan weer uitstappen en een avontuur beleven.

Samen aan de wandel in de tuin

Vandaag bracht de auto ons naar de dierenarts, want Drummer en Baguette moesten hun 9-weken enting hebben. Konden ze meteen de praktijk verkennen ( voor de 6-weken enting is onze dierenarts bij ons thuis gekomen). Op de grote weegschaal gestaan, brokje van de assistente, entingen gekregen zonder het te merken en algeheel nagekeken. Conclusie: topfit en gezond. Op de terugweg non-stop liggen slapen. Al die indrukken kosten veel energie en ze groeien ook nog als kool. Dus er moet goed bijgetankt worden!

You&Me, baby!

En dan thuis weer lekker spelen en de tuin verkennen, dat blijft leuk. Ze scharrelen heel wat af. Niet altijd gezamenlijk, ik vind dat ze ook moeten wennen aan alleen zijn, Drummer gaat over een week ook naar zijn thuis en dan is hij zonder zusje. Ze genieten erg van elkaars gezelschap en zijn heel lief samen.

Cato, zelf pas 1 jr, speelt heel lief en voorzichtig met de pups

... na alle indrukken wordt er flink geslapen

... in allerhande mandjes, binnenshuis en buiten


19 juli 2009

Almost D-Day...


Zondagochtend 19 juli

Een hond is een gewoontedier (haast niets menselijks is hem vreemd...). Wij hebben hier routine. Eten, wandelen, slapen, het heeft allemaal een patroon. De hondjes, groot en klein, halen daar vertrouwen en houvast uit.
Puppies leren snel. De routine, die pakken ze zó op. Ze zijn al aan al het doen en laten hier gewend.

Nog even, en wij vliegen uit...

Maar die routine gaat bijna veranderen in nieuwe patronen. In hun eigen thuizen, bij hun eigen mensen. Ze zijn er klaar voor, ze kunnen het, ik heb het volste vertrouwen in 'mijn' babies. En in hun nieuwe baasjes. En in wat ik de pups heb bijgebracht, samen met mijn honden, zodat ze uit kunnen groeien tot evenwichtige en gezonde labradors.
Alles is perfect gegaan, het had niet beter gekund. En dus ben ik blij en gelukkig.

Oh, to love and be loved...

Maar ze laten gaan, het clubje dat ik eerst 9 weken in hun moeders' buik heb gekoesterd en daarna 8 weken verzogd en gecoached heb, dat is nooit makkelijk.
Het is een mengeling van blijdschap (het is weer gelukt; ze zijn er ook echt klaar voor, net als hun baasjes) en ook wat pijn. Omdat ik me los moet maken van 'mijn' pups. Niet helemaal, het blijven altijd óók mijn kinderen, maar wel grotendeels.

Zo gaat dat hier; samen wandelen door de tuin!

Ik hoef maar "PUPPIES!!!!" te roepen op mijn manier, en ze zijn allemaal bij me, komen aangehupst vanuit alle windrichtingen. Ze kunnen zoveel liefde geven, die kleine wolbaaltjes, en zoveel liefde ontvangen, absorberen... Alles kan ik ze influisteren, en zij maken hun typische 'snoefel-geluidjes'. Ze zijn uitgegroeid tot 7 verschillende persoontjes.
Ze zijn mijn kinderen en mijn liefste dromen...

Onderweg hier en daar een praatje maken...

Janet en Rosie zijn nog volop moeder, en zullen dat blijven tot de laatste tel, denk ik. Er wordt nog gezoogd, poep geruimd, geliefkoosd en af en toe (met namen door Janet) gecorrigeerd- dus opgevoed.

... Even pauzeren en knuffelen...

Hun boezems slinken en hun vacht is uitgedund, de laatste weken. En binnen no time is dat zometeen weer hersteld . Zijn ze weer 'strak' en in vacht, hebben ze weer tijd voor andere dingen. Zoals meer rusten en meer socializen met de roedel, die hen weer met open armen zal ontvangen.

... Beetje bodemonderzoek...

En ik kan weer meer lezen, trainen/socializeren met onze pup Delicate Rose, zonder haast wandelen met de honden (want er zijn geen pups meer alleen), alles doen en laten dat in de nesttijd blijft liggen.


... en rollebollen in het gras!

En dat is goed. Het is gewoon weer even wennen, zometeen. Morgen is het D-Day. Dan vliegt de eerste pup van het D-nest van Rosie en Scott uit.

... in 1 moeite door de rozen snoeien ...

Deze D-Day gaat slagen, net als de vorigen en de volgenden. De planning is strak, de voorbereidselen zijn getroffen!

... een bloemetje plukken hier en daar...

De pups vertrekken straks met hun Puppy-Pakket en hun handoek-met-geur-van-hier naar hun thuizen, door het land verspreid.

Verkennen

Ze kennen het geluid van auto's, de stofzuiger, telefoon, keuken apparatuur, gillende mensen, krijsende kinderen, de grasmaaier. Ze zijn gewend aan honden en herrie, en aan stilte en rust. You name it, they've been introduced to it.
Ik heb ze plat-geknuffeld en op schoot gehad totdat ze welhaast wortel schoten...

... een nat pak halen...

They are ready to love, live and party!

Lieve mensen van het D-nest, de tijd is daar, de pups en wij zijn klaar, we dragen ze vol vertrouwen over aan jullie. (En ik ben maar 1 telefoontje of mailtje away, if and when you need me!...)

Zo gaat dat hier, op de zondagmorgen. En de andere morgens.