30 maart 2008

Zo vader, zo dochter!

Luna, (Slippery When Wet of JBA)

Vandaag ontvingen we deze prachtige foto van Luna. Luna is een dochter van Ollie en Shona, (een volle zus van Sugar, alleen van een nestje later).
Luna woont in Bedum met haar familie die dol op haar is (logisch!!!)
Mieneke, haar baasje, moet de foto van Ol met zijn bal gezien hebben op het vorige blog...
Ik zou zeggen: Zoek de verschillen, zo'n soort van setje plaatjes is dit.

Ollie (Mardas Midnight Black)

We hopen dat Luna er dit jaar weer bij is met haar roedel in Hargen aan Zee, (zaterdag 12 april, de jaarlijkse JBA-puppie réunie zie "nieuws"). Ze is net zo gek op de bal als haar vader. En haar zusje Sugar. En haar broertje Tessel. En... En...

28 maart 2008

J-nest 5 jaar oud!

Tiffi zet de bloemetjes buiten, want haar kinderen zijn jarig!

Hiep hiep hoera voor Jillian, Blos(ko),Shona, Sophie, Flynthe, Janet, Mowgli en Ollie (jr)! Het hele J-nest dus, vol uit ook bekend als Jillian Briscoe, Julia O'Faolain, Jocelyn Kavanagh, Joan Mc Breen, Jessie Boucherett, Janet Mc Neill, Jack Daniels en Johnny Walker.
En voor moeder Tiffi, die vijf jaar geleden fantastisch werk leverde door deze 8 op de wereld te zetten. En natuurlijk ook voor vader Ollie!

Tiffi in de sneeuw, afgelopen weekend

Het J-nest is een bijzondere mijlpaal voor JBA geweest, want dit het eerste nestje van Ollie. Het J-nest is zogezegd Ollie's vuurdoop geweest. En gelukkig is het daarbij niet gebleven!

...Hoezo met de VUT??????!...

Sinds Tif in Zuidlaren woont bij Ria, is ze weer 'in the picture'. Een paar weekenden geleden was ze nog op bezoek bij haar dochter Janet en haar kleindochters Jazz en Dolce, bij Ol en ons allemaal. Erg gezellig! Tif is een schat en altijd houdt ze in de gaten waar Ria heen gaat. Want hoe gezellig ze het allemaal ook vindt, ze blijft de heel onderdanige, op de voet volgende Tiffi die ze altijd al was!
Hoewel ze rustig en aanhankelijk is, kan ze behoorlijk rennen en de kolder in haar koppie krijgen! Tif is dan ook nog lang niet bejaard!

Ollie op de hei, met zoon Tessel in zijn kielzog, augustus 2007

Ollie, vader van velen maar vandaag speciaal van het J-nest, is ook nog in top conditie. Heerlijk vindt hij de wandelingen en water, ooow water is het aller-aller-heerlijkste! Nou ja, samen met balletjes dan. En stokken. En knuffelen, knuffelen op de bank...

... altijd een balletje in zijn buurt, ook als hij slaapt!...

Het wordt hoog tijd dat Ol weer eens zijn diensten als dekreu kan bewijzen. Het is alweer een jaar geleden dat hij het Z-nest verwekte bij Cocoa-Choco. Toen Sugar loops was en op haar vruchtbaarst, was Ol haast niet te houden. Hij stond voor me, trappelend met zijn voorpoten, en keek me met zijn enorme ogen aan alsof hij zeggen wilde:" het moet NU hoor, echt NU!"

Ol heeft er zin in! Op de boot naar Schiermonnikoog, maart 2007

Als zeer ervaren dekreu kan hij aan de geur precies afleiden wanneer het 'menens' is. Maar ja, leg Ol maar eens uit dat hij Sugar niet kan dekken omdat ze zijn dochter is...

Janet en haar dochter Jazz kruipen vaak samen in één mand

Wij vieren hier natuurlijk Janet's verjaardag, die daar overigens niet veel van begrijpt. Want elke dag is voor haar een feestje, met ons, met alle andere hondjes. Lekker wandelen en haar kwispelstaart zwiept onophoudelijk.

Lieve, lieve Jenny Bee!

Haar buikje beweegt nog van links naar rechts als ze loopt, zoals bij een pup. Jenny Bee is onze grote kleine, stoere en kwetsbare, maar bovenalles heel erg liefdevolle goudhaartje.

Juliëtte en Janet samen op de bank, dec 2007

Voor Janet is het leven in Groningen en Elspeet een feest, en ze is dolblij dat ze is uitgenodigd! Een loom dagje op de bank? Janet is in! Een lekkere buitendag? Fine by Jenny Bee! Een autorit? Jenny doet mee, en desnoods een tijdje in de bench, da's ook best. Alles is goed, als ze maar met ons is.

Frustratie: zo'n mooi hondje en zóóó moeilijk te fotograferen!...

Janet en Jillian waren tot afgelopen zomer onafscheidelijk. Wanneer ze elkaar nu zien, is Janet meteen weer Jill's Grote Beschermer, en Jill wordt meteen weer De baby... Nou ja, Jillian is altijd een beetje een hele grote lieve baby. Net als Janet, is Jillian dolblij met haar nieuwe roedel. 
 
Favoriete pose van Jill (en ook haar zusje Blos!): deemoedig op de rug!

Jill's grootste fout is misschien wel dat ze niet te fotograferen is... Ja, want Jillie Billy wil altijd zo vreselijk graag vlakbij je zijn. Ze komt telkens blij kwispelstaartend en met een slobber-tong op de camera af: " Ha! Daar ben je!" En een beetje streng worden heeft ook geen zin, want dan zit ze er meteen bij als een geslagen hond...

Blos heeft ook een hele stoere kant, zoals hier met haar vriendjes!
Alle reutjes in het  groningse Stadspark kennen Blos, want die ruikt zo lekker. Blos ligt ook altijd de halve wandeling op haar rug, dan kunnen ze er beter bij. Maar vergis je niet, want Blos is ook erg stoer! Samen met haar vriendjes doet ze vol overgave mee aan heftig spel, dan is ze niks geen watje!
Blos op de Hoornse Dijk in Groningen

Mowgli, (Jack Daniels of JBA) in vol ornaat. Wat een prachtige jongen!

Mowgli heeft sinds vorige zomer zijn halfbroer Oscar als huis- en roedelgenoot. De twee heren zijn twee handen op 1 buik. Marit, hun baasje schrijft:"Het gaat goed met beide heren. Afgelopen weken hebben ze ons goed bezig gehouden, want het zijn ware ontsnappingsartiesten geworden. Oscar graaft en Mowgli gaat aan de wandel door het gat. Maar het gat is weer gedicht! Samenleven met Oscar heeft Mowgli goed gedaan, hij is een stuk lichter geworden door alle activiteit."

 Two of a kind: Oscar (l) en Mowgli (r)

Dit laatste plaatje spreekt boekdelen... Het mooiste kado is een broertje! Voor avonturen, graven, de kunst afkijken en... om beschutting bij te vinden. Liefde, een thuis!

Wij wensen alle laabs van het J-nest van Tif en Ol een hele fijne verjaardag en nog veel fantastische jaren samen met hun baasjes!
(Foto's en/of nieuws van de kanjers??? Altijd zeer welkom:)

27 maart 2008

Une maman française...

Bisous en haar kinderen op hun paasbest, op 1e Paasdag

Bisous is een franse import hond. Dat staat ook op haar stamboom: IMP. Frankrijk .Haar moeder is franse, haar vader canadees, van de oostkust van Canada, frans Canada. Dus Bisous is een hele franse madame.
En dat merk je ook (nou ja, als je haar kom-af kent zie je de links...) Zo wilde Bisous een paar dagen na de bevalling niet eten. Niets! Een laab die niet wil eten! Een zogende laab die niet wil eten... een primeur voor mij en ik was er niet blij mee. Want niet alleen haar brokken liet ze staan, ook gekookte kipfilet, een runderlap, vers getrokken bouillon, een boterham, honden koekjes... Niets kon haar bekoren.
In wanhoop, en geheel tegen mijn gewoonte in, gaf ik haar een plakje brie, waarmee ik ook mijn eigen boterham belegde. Dat ging er in. En nog een plakje en nog één... 
Tja, wat wil je, ze is française.Ik was al lang blij dat ze weer at. 

Iedereen gulzig aan de borst

In Frankrijk is het ongebruikelijk dat een moeder full-time moeder is. De meeste moeders werken ook buitenshuis. Kinderen zijn hele dagen op school en eten daar ook warm. Moeders hebben ook nog een 'eigen' leven.
Bisous heeft, in tegenstelling tot de meeste teven met pups van 2 weken, absoluut oog voor haar mede roedel genoten. Zodra ze uit haar puppie-kamertje komt, gaat zij opgetogen iedereen langs om ze een lik te geven. En dan wil ze lekker naar buiten met de anderen. Voor een duik in de vijver, of zoals gisteren, om door de sneeuw rollen. Rennen en stokken afpakken, kortom, het gewone werk. Niets anders dan anders omdat ze moeder is!

... wel allemaal bij je eigen tepel blijven hoor!...

Natuurlijk heeft ze daarna weer haast om naar kinderen te gaan. Schoonmaken, zogen, ze is een echte moeder. Een lieve, zorgzame, toegewijde moeder. En super proper! De werpkist is steeds brandschoon, ze is een ware stofzuiger. En haar puppies neemt ze ook zorgvuldig onder handen.
Maar soms even niet. Dan heeft zij haar "SAPP-moment". Zo heet dat hier inmiddels. Haar "Schijt-aan-Pip-en-Pups-moment". Al klinkt dat veel heftiger dan het is.


Tevreden mammie en tevreden pups!

Bisous eet geen brie meer, dat is over. Net zoals franse moeders en álle werkende moeders geweldige moeders kunnen zijn, is Bisous dat ook. Ze heeft gewoon haar eigen manier. Maar dat betekent nog niet dat ze het nestje verzorgt met de 'franse' slag.


24 maart 2008

Puppy pillows...

Oh, to love and be loved!

De pups van het A-nest hebben een heel lekker warm kamertje, dus ze kruipen niet tegen elkaar aan voor warmte. Ze liggen vaak verspreid over de werpkist te slapen. Maar hun slaapjes beginnen meestal op, onder of tegen elkaar. Ze zijn zogezegd elkaars lievelingskussentjes.

Assorted chocolates...

Vandaag dus een collectie van aandoenlijke boer-en zusjes liefde. Een selectie van de afgelopen dagen.
Op de geur en de warmte tijgeren de kleintjes naar elkaar toe, zachtjes steunend en kreunend, om dan samen te stranden, als kleine walrusjes op het droge.

Totale ontspanning

Dan klinken er heel tevreden geluidjes uit de werpkist, smakjes, steunende geluidjes en kleine 'kwaak'-geluidjes. Moeder Bisous gaat de 'chocolade eilandjes' in haar werpkist stuk voor stuk af en likt de snuitjes en staartjes. Daarbij duwt ze regelmatig een kleintje onderste boven, want ja, een laab blijft een laab: hoe liefdevol ook, subtiliteit is niet de sterkste kant...

Nog doof, nog blind, nog nauwelijks zichtbaar hond, en zóó schattig!...

Maar de walrusjes kunnen die liefdevolle aanpak van moeder Bisous goed hebben. Ze piepen hooguit een beetje. En dan is voor mij niet duidelijk of dat nou uit tevredenheid, of uit licht protest is...

Twee gestrande walrusjes...

Dublin (Dublin Star of Joe Batt's Arm, uit het D-nest van Grace en Guiness) was de enige pup die het D-nest telde. Je hoeft niet over een groot inlevingsvermogen te beschikken om te begrijpen dat een 'enige pup' veel mist in zijn vroege ontwikkeling. De voorgaande plaatjes bewijzen dat...

Terwijl de rest nog gulzig drinkt aan mammie's borst, gaat er eentje vast slapen.

Gelukkig kreeg Dublin er na een week 6 pleeg-broertjes en zusjes bij. Hollandse herdertjes, die hun moeder bij de bevalling verloren hadden. De dierenarts wist dat Grace bevallen was van 1 reuze-pup, en vroeg of ze misschien de weesjes zou willen opvoeden (letterlijk en fiurlijk). Grace was een oer-moeder. De herdertjes nam ze moeiteloos op. Zoon Dublin, die al een enorm gewicht had bij zijn geboorte, en inmiddels een week lang de tijd had gehad om zich als een spons vol te laten lopen met al Grace's melk, werd door zijn moeder rigoureus aan de kant geschoven. Die kleine herdertjes hadden prioriteit.

Douwe vindt slapen op de borst nog heerlijker dan drinken uit de borst...

De 6 pleegbroer-en zusjes bleven natuurlijk kleiner en lichter dan Dublin. Hij kon wel met ze spelen, maar had geen flauw benul van zijn veel grotere en zwaardere lijf. Spelen en stoeien leerde hij dus wel, maar niet met gelijken.

Buikje vol en dan rusten met m'n bol in mammie's vacht...

Het resultaat is een enorme bonk van een reu, die nog altijd geen idee heeft van zijn imposante voorkomen en zijn kracht. Hij beseft niet dat hij groter, sterker, zwaarder is dan de rest. Hij had een gelijkwaardig pillowtje in die eerste weken van zijn bestaan goed kunnen gebruiken. Dat gemis is nooit meer in te halen.
De pups van het A-nest hebben elkaar. Ze genieten van elkaar, gaan straks stoeien met elkaar, zij kunnen zich meten aan elkaar. Gelukkig! Deze eerste dagen en weken, waarin zij elkaars veilige warme liefdevolle pillowtjes zijn, van groot belang zijn voor hun totale ontwikkeling.

... Er is maar één het aller aller 'lievelingst' kussen, natuurlijk!

21 maart 2008

The Happening...

Het vijf dagen oude A-nest in een boodschappenkratje.

De puppiekamer en werpkist worden natuurlijk schoongemaakt. Voor moeders, zeker voor pas bevallen moeders, is dat vaak een enerverende gebeurtenis. Daarom doen we dat de eerste dagen terwijl de moeder uitgelaten wordt, zodat ze er niets van mee krijgt.
Twee dagen terug deed ik het voor het eerst in het bijzijn van Bisous. Zij vindt het stofzuigen rondom haar werpkist geen probleem. Maar dan is de werpkist aan de beurt... Als die verschoond wordt, gaan de pups tijdelijk in een boodschappenkratje. 
 
Gaat het wel goed daar met jullie?

Bisous kijkt nauwlettend toe. Wat ben ik van plan, waarom gaan haar kinderen daarin?? Ze kijkt me vragend aan, en hoewel ze me helemaal vertrouwt, wordt ze toch wat zenuwachtig. Dat de pups een beetje gaan piepen, helpt natuurlijk niet mee...

Wacht eens, er is nog een plekje vrij

Ze loopt rondjes om het kratje, zachtjes piepend. Haar neus duwt ze tegen haar puppies, die naar elkaar toe zijn gekropen. Bisous kijkt me vragend, niet begrijpend aan. " Die werpkist was toch goed, hoezo moeten we nu opeens verkassen???"

Vind je echt dat ik hierin moet stappen?? Dat kun je niet menen!

Rustig maar, babies, ik kom er aan!

Een beetje aan de kleine kant is de nieuwe behuizing wel Maar wat moet, dat moet. Dus daar gaat ze, deze moeder in hart en nieren. Een moeder laat haar kroost niet alleen! Voorzichtig stapt ze met één voorpoot in het kratje, dan de andere erbij, een beetje heen en weer wringen en dan is er nog net plek voor haar achterpootjes. Zitten zit er niet in.

... een beetje krap is het wel...

... een beetje naar links, een beetje naar rechts...

De werpkist is zó weer schoon, want de pups maken 'm in dit stadium nog nauwelijks vies en bovendien maakt Bisous alles zelf nog schoon. Wanneer de pups zo jong zijn, kunnen ze nog niet uit zichzelf poepen en plassen. Door de blaas en de darmen te stimuleren (door te likken), wekt ze het laten lopen van urine en ontlasting op, en die wordt dan ook weer opgelikt.
Snel een nieuwe fleece deken erin, voorzichtig de pups en de mammie uit het kratje, en alles is weer zoals het hoort.

Hmm, da's beter!

Bisous is duidelijk tevreden. Die gekke Pip was dus toch niet van plan om mij met mijn babies in zo'n kleine behuizing te laten zitten...

Hier heb ik tenminste de ruimte om ze te poetsen!

De pups kreunen zachtjes en tevreden, mammie Bisous doet haar werk vol overgave. En het kratje kan weer ingeklapt worden.
Ze zal er wel wennen aan deze routine, zoals alle moeders. En over een paar weken is ze ook minder hecht verbonden met haar pups, dan valt het minder zwaar. Maar nu is het nog een hele happening...

Eind goed, al goed.

16 maart 2008

Bisous' A-nest!

Innig tevreden Bisous geeft heel veel bisous aan haar pas geboren puppies!

Bisous is in de vroege ochtend-uren van zaterdag 15 maart bevallen van haar eerste nestje!! 
Met haar A-nest start Bisous een nieuw alphabet van Joe Batt's Arm. Vijf prachtige, gezonde en levendige chocolade pupjes schonk zij het leven, 4 teefjes en één reutje (die laatste hebben we dan ook Accidental Hero genoemd!)

Pups gaan doelgericht, op hun reuk en tast, naar de tepels toe!

Het was een lange weg, deze bevalling. Bisous heeft heel lang ontsluitingsweeën gehad. Dat begon op donderdagavond al. 's Nachts werd ze weer rustig, en 's morgens begon het opnieuw. 
Hoewel ze de puppie-kamer al uitvoerig besnuffeld had de afgelopen weken, en de werpkist dagelijks werd uitgeprobeerd, had madam toch een andere plek bedacht om te bevallen. Ons bed, mijn kant om precies te zijn... (We slapen in de kamer naast de puppie-kamer).
Bisous ging daar liggen puffen en hijgen en er werd ook vol overgave 'gegraven' in het matras. Want er moet natuurlijk wel een nest gemaakt worden. Ik was ook behoorlijk moe, en de puppie-kamer met de goede hoge temperatuur voor kleine pups, is ook niet de prettigste plek om uren achtereen te zitten hijgen, dus daar lagen we, samen op het bed. Jazz mocht er ook bij van Bisous. De ontsluitingsweeën kwamen en gingen soms ook weer een paar uur liggen. Jazz waakte over Bisous als ik even weg moest tussendoor. Een top kraamvrouw, die Jazz! Bisous onderging de ontsluitingsweeën en ook de rest gelaten. Heel rustig bleef ze. Zoals ze de hele zwangerschap en de dekkingen ook 'gewoon' over zich heen liet komen, accepteerde vanaf het eerste moment.

Is er iets mooier dan pasgeboren leven en een nieuwe moeder...

Pas na middernacht werd het echt serieus. En in de vroege ochtend werd Bisous moeder. Een ontzettend lieve en zorgzame moeder. Moeder van het ene moment op het andere. Ze hoefde niet te wennen, het was meteen gebeurd.

Net als in de baarmoeder liggen de pups graag dicht tegen elkaar aan!

Vijf prachtige chocolade bruine laabjes! Het was nog donker en de andere honden, 12 in totaal, want Dublin en Sailor waren er ook, voelen gewoon dat er iets bijzonders gebeurt wanneer er wordt bevallen. Ze ruiken het. Afgesnuffeld wordt je, wanneer je de puppie-kamer uitkomt. Voorzichtig, sommigen hebben hun oortjes plat naar achteren, hun lichaam een beetje teruggetrokken, want het ruikt speciaal. Arme Dublin kon het niet aan! Al die bedrijvigheid in de nacht, alle geluiden... Typisch geval van een man die het meeste lijdt terwijl de vrouw de bevalling fysiek en mentaal doorstaat! Piepend en 'zingend' van stress ging hij van de een naar de ander, helemaal de weg kwijt!...
Bisous daarentegen onderging het met een rust en een vanzelfsprekendheid die je niet verwacht bij een teef die voor het eerst werpen gaat. Alleen doorpersen durfde ze eerst niet. Ze wilde steeds naar buiten, want ja, het voelt alsof er iets zit dat eruit moet, en dat doe je buiten natuurlijk! De eerste placenta at zij direct op: vanaf het allereerste moment is ze een volleerde moeder.

... Alsof ze nooit wat anders gedaan hebben...

Helemaal uitgeput en voldaan lag onze oer-moeder daar temidden van haar pups. Die waren van meet af aan erg levendig, hongerig en tevreden.

... Mmmm, Lekker bij mammie!

De bar is open, en het is hier altijd happy hour!

De laatste uren voor de daadwerkelijke bevalling, liep de melk gewoon uit Bisous' tepels. Ze heeft enorm veel melk en de pups hoeven in feite alleen maar aan te gaan liggen en ze zich vol te laten lopen... Een dag later, merk ik al hoeveel sterker de pups zijn. Hun zuigreflex is veel steviger dan gisteren. Ze hebben duidelijk ook al veel geleerd in die ene dag, want het lukt ze nu nog sneller om de tepel te pakken te krijgen en vast te houden.

Evelien en Bisous genieten samen van de pups

Vandaag zijn de navelstrengetjes afgebroken. De bolle buikjes zijn strak gespannen, van al die heerlijke melk van mammie Bisous. De pups zijn tevreden en dus rustig. Ze slapen, drinken, slapen.

Melk drinken is hard werken, en dat doen we met volle overgave!

Bisous neemt niet veel tijd om naar buiten te gaan; druk druk druk! Ze kijkt dan steeds achterom, want daar zijn haar pups. Bij terugkeer in de werpkist, worden alle pups tuk voor stuk even 'nageleken'. Ze snuffelt ze af, likt ze schoon, en dan gaat ze weer liggen zodat ze aan kunnen schuifelen.

Maman Bisous avec ses enfants.
Alsof ze nooit anders gedaan heeft, alsof ze nooit iets anders was dan Moeder!

Dank je wel lieve, fantastische Bisous, voor je vertrouwen in mij, voor je prachtige puppies, je zorgzaamheid en je onvermoeibare inzet en toewijding! We hebben samen een hele bijzondere week doorgemaakt en een lange bevalling. Geen enkel moment was er onzekerheid in jou. Dat diepgewortelde vertrouwen is een onuitsprekelijk mooi kado.
Jou haalden we in juli 2006 op uit Frankrijk, met jouw nestje begint een nieuwe ronde van Joe Batt's Arm-ers. Met het A-nest, is met 5 prachtige pups, een fantastische moeder geboren. Je bent een heel bijzonder beestje. Zo lief, zo dapper, zo stoer, ook! Petje af! Je t'aime mille fois, Bisous!