Oh, to love and be loved!
De pups van het A-nest hebben een heel lekker warm kamertje, dus ze kruipen niet tegen elkaar aan voor warmte. Ze liggen vaak verspreid over de werpkist te slapen. Maar hun slaapjes beginnen meestal op, onder of tegen elkaar. Ze zijn zogezegd elkaars lievelingskussentjes.
Assorted chocolates...
Vandaag dus een collectie van aandoenlijke boer-en zusjes liefde. Een selectie van de afgelopen dagen.
Op de geur en de warmte tijgeren de kleintjes naar elkaar toe, zachtjes steunend en kreunend, om dan samen te stranden, als kleine walrusjes op het droge.
Totale ontspanning
Dan klinken er heel tevreden geluidjes uit de werpkist, smakjes, steunende geluidjes en kleine 'kwaak'-geluidjes. Moeder Bisous gaat de 'chocolade eilandjes' in haar werpkist stuk voor stuk af en likt de snuitjes en staartjes. Daarbij duwt ze regelmatig een kleintje onderste boven, want ja, een laab blijft een laab: hoe liefdevol ook, subtiliteit is niet de sterkste kant...
Nog doof, nog blind, nog nauwelijks zichtbaar hond, en zóó schattig!...
Maar de walrusjes kunnen die liefdevolle aanpak van moeder Bisous goed hebben. Ze piepen hooguit een beetje. En dan is voor mij niet duidelijk of dat nou uit tevredenheid, of uit licht protest is...
Twee gestrande walrusjes...
Dublin (Dublin Star of Joe Batt's Arm, uit het D-nest van Grace en Guiness) was de enige pup die het D-nest telde. Je hoeft niet over een groot inlevingsvermogen te beschikken om te begrijpen dat een 'enige pup' veel mist in zijn vroege ontwikkeling. De voorgaande plaatjes bewijzen dat...
Terwijl de rest nog gulzig drinkt aan mammie's borst, gaat er eentje vast slapen.
Gelukkig kreeg Dublin er na een week 6 pleeg-broertjes en zusjes bij. Hollandse herdertjes, die hun moeder bij de bevalling verloren hadden. De dierenarts wist dat Grace bevallen was van 1 reuze-pup, en vroeg of ze misschien de weesjes zou willen opvoeden (letterlijk en fiurlijk). Grace was een oer-moeder. De herdertjes nam ze moeiteloos op. Zoon Dublin, die al een enorm gewicht had bij zijn geboorte, en inmiddels een week lang de tijd had gehad om zich als een spons vol te laten lopen met al Grace's melk, werd door zijn moeder rigoureus aan de kant geschoven. Die kleine herdertjes hadden prioriteit.
Douwe vindt slapen op de borst nog heerlijker dan drinken uit de borst...
De 6 pleegbroer-en zusjes bleven natuurlijk kleiner en lichter dan Dublin. Hij kon wel met ze spelen, maar had geen flauw benul van zijn veel grotere en zwaardere lijf. Spelen en stoeien leerde hij dus wel, maar niet met gelijken.
Buikje vol en dan rusten met m'n bol in mammie's vacht...
Het resultaat is een enorme bonk van een reu, die nog altijd geen idee heeft van zijn imposante voorkomen en zijn kracht. Hij beseft niet dat hij groter, sterker, zwaarder is dan de rest. Hij had een gelijkwaardig pillowtje in die eerste weken van zijn bestaan goed kunnen gebruiken. Dat gemis is nooit meer in te halen.
De pups van het A-nest hebben elkaar. Ze genieten van elkaar, gaan straks stoeien met elkaar, zij kunnen zich meten aan elkaar. Gelukkig! Deze eerste dagen en weken, waarin zij elkaars veilige warme liefdevolle pillowtjes zijn, van groot belang zijn voor hun totale ontwikkeling.
... Er is maar één het aller aller 'lievelingst' kussen, natuurlijk!
6 opmerkingen:
Inderdaad....die lieve Grace! Grace was ook de mams van Sam, ja hoor daar hebben wij hem weer... Ik zie Grace nog, haar pijn verbijtend, met dé pup van bijna 8 weken (2 dagen voordat wij hem mee naar huis zouden nemen)aan haar tepels rondsjokken. En Sam? Die bleef 'gewoon' hangen....hét monster.... Zo'n lieverd die Grace!
Zou het daarom zijn dat ik ook de liefste labrador van allemaal heb?
(Ho, ho rustig....tuurlijk snap ik dat jullie allemaal lieve labradors hebben, maarre het verschil? Sam is lekker van mij....alleen van mij!) ;-) ;-)
Hahaha! Onze Nero en Sean zijn ook zonen van Grace, dus ik snap helemaal wat je bedoelt, hoor! Zo extreem lief. Overigens is Sean nog net een tikkeltje groter dan Dublin, terwijl Sean uit een nest van vier komt.... wat zou dat geworden zijn als Sean in zijn eentje zou zijn geweest?? Bbbrrrr, ik durf er niet aan te denken, hihihi!
Wat fijn dat de pups het zo goed doen, Pip. En inderdaad, ik verbaas me er altijd over dat die 'ratjes'(sorry) over acht weken al echt kleine laabjes zijn! Het doet de eerste dagen echt niet denken aan laabjes, met die stompe snoetjes, mini-oortjes, staartjes en pootjes! Maar gelukkig weten we allemaal dat ook dit slechts een kwestie van tijd is. Voor dat je het weet zijn het reuzen en reuzelinnen!
xxx Eef
Ziet er weer superlief uit Pip!
En dan die foto van Douwe, wat een moppie...
Maar goed dat je 'm af en toe even wakker kietelt, want hij moet ook wel flink drinken hè en niet alleen maar slapen, dan halen zijn zusjes hem straks nog in!
De kinderen vinden het ook heel leuk om steeds nieuwe foto's van de pups te zien en kijken ook erg uit naar de komst van Douwe.
En dan zijn het nog wel errug veel nachtjes slapen hè?
Tot gauw!
Groetjes Fokelina en de rest
Wat een lieve foto's weer, t is zóó aandoenlijk, je wilt er eigenlijk de hele dag voor blijven zitten zwijmelen..Maar ja, tussen door moet er ook worden gewerkt!
Wel raar hè, te denken dat die grote sterke Bailey en die over-vrolijke Chester ook van die molletjes zijn geweest, met die malle snuitjes..
En heb jij dat nou ook Eef, dat er zo iets tintelt van "waar plaats is voor 2, is plaats voor 3"??
Maar ja, die man hè, typisch geval van Frans dwarsliggen..
Dikke dikke knuffel van de boys, Marjan
Ja hoor!! Er is makkelijk plaats voor drie!! Vorige week waren Teuntje en Shona bij Sarah en mij aan het logeren, en dat ging PRIMA!!
Ik sluit me aan bij de rest van de Grace-pups-pleegouders. Ook Saar is een uit de kluit gewassen softie met Divagedrag.
En wat zijn ze weer schattig, de pups...
Oh sorry, Marjan, maar dát heb ik niet! Ik vind het heerlijk met mijn twee mannen zo (drie dan inclusief Patrick), het is nu precies goed!
Een reactie posten