The Happening...

Het vijf dagen oude A-nest in een boodschappenkratje.

De puppiekamer en werpkist worden natuurlijk schoongemaakt. Voor moeders, zeker voor pas bevallen moeders, is dat vaak een enerverende gebeurtenis. Daarom doen we dat de eerste dagen terwijl de moeder uitgelaten wordt, zodat ze er niets van mee krijgt.

Twee dagen terug deed ik het voor het eerst in het bijzijn van Bisous. Zij vindt het stofzuigen rondom haar werpkist geen probleem. Maar dan is de werpkist aan de beurt... Als die verschoond wordt, gaan de pups tijdelijk in een boodschappenkratje. 

 

Gaat het wel goed daar met jullie?

Bisous kijkt nauwlettend toe. Wat ben ik van plan, waarom gaan haar kinderen daarin?? Ze kijkt me vragend aan, en hoewel ze me helemaal vertrouwt, wordt ze toch wat zenuwachtig. Dat de pups een beetje gaan piepen, helpt natuurlijk niet mee...

Wacht eens, er is nog een plekje vrij

Ze loopt rondjes om het kratje, zachtjes piepend. Haar neus duwt ze tegen haar puppies, die naar elkaar toe zijn gekropen. Bisous kijkt me vragend, niet begrijpend aan. " Die werpkist was toch goed, hoezo moeten we nu opeens verkassen???"

Vind je echt dat ik hierin moet stappen?? Dat kun je niet menen!

Rustig maar, babies, ik kom er aan!

Een beetje aan de kleine kant is de nieuwe behuizing wel Maar wat moet, dat moet. Dus daar gaat ze, deze moeder in hart en nieren. Een moeder laat haar kroost niet alleen! Voorzichtig stapt ze met één voorpoot in het kratje, dan de andere erbij, een beetje heen en weer wringen en dan is er nog net plek voor haar achterpootjes. Zitten zit er niet in.

... een beetje krap is het wel...

... een beetje naar links, een beetje naar rechts...

De werpkist is zó weer schoon, want de pups maken 'm in dit stadium nog nauwelijks vies en bovendien maakt Bisous alles zelf nog schoon. Wanneer de pups zo jong zijn, kunnen ze nog niet uit zichzelf poepen en plassen. Door de blaas en de darmen te stimuleren (door te likken), wekt ze het laten lopen van urine en ontlasting op, en die wordt dan ook weer opgelikt.

Snel een nieuwe fleece deken erin, voorzichtig de pups en de mammie uit het kratje, en alles is weer zoals het hoort.

Hmm, da's beter!

Bisous is duidelijk tevreden. Die gekke Pip was dus toch niet van plan om mij met mijn babies in zo'n kleine behuizing te laten zitten...

Hier heb ik tenminste de ruimte om ze te poetsen!

De pups kreunen zachtjes en tevreden, mammie Bisous doet haar werk vol overgave. En het kratje kan weer ingeklapt worden.

Ze zal er wel wennen aan deze routine, zoals alle moeders. En over een paar weken is ze ook minder hecht verbonden met haar pups, dan valt het minder zwaar. Maar nu is het nog een hele happening...

Eind goed, al goed.