Gabbana en snacks...

"Heb je nog wat te snacken?" Vlnr Dolce, Rosie en Sailor, feb 07

Dolce werd met 4 maanden opeens erg dik. Wat bleek, ze at de portie brokken van Rosie en Sailor - 2 weken jonger en wat kleiner gebouwd - meteen maar met haar eigen portie op. Dolce, ons haantje de voorste als het om eten gaat, groeide gestaag en niet alleen in de hoogte... Binnen no time had ze er zo Gabbana bij gegeten! Dikke Dolce-en-Gabbana waggelde rond, en duwde Sail en Rosie met gemak weg bij hun bak eten. Dit duurde niet lang, want natuurlijk greep ik in.

In haast elke laab schuilt een gourmand. Het zijn nu eenmaal Bourgondische types, ook wanneer het om eten gaat. Kieskeurig zijn ze lang niet allemaal: zolang het maar te vreten is. In hun opinie. Die verschilt nogal eens van de onze...

Looks can be deceiving, want dit schatje is de boter-dief!...

Dublin (Dublin Star of JBA), de reuze choc laab, eet graag een pakje boter. Met papier en al, of uit het botervlootje. Boter vindt hij niet te versmaden. Hij gaat echt op jacht naar die botervlootjes. Mijn ouders moeten ze goed opbergen, want anders treffen zij hond in de pot. Maar een bos wortelen gaat er ook wel in, net als een heel brood, als hij de kans krijgt. En samen met zijn vriend Sailor (Yorkshire Man of JBA) heeft hij 30 rauwe eieren verorberd. Ja, DERTIG! (Hun baasje zit in de catering-bussiness, dus er gaat daar nogal wat voedsel om. Dublin was er niet eens ziek van. Zoals hij ook niet ziek wordt van die pakjes boter, of een bos peentjes... Sail had wel wat maag-darm problemen na al die eieren. Hij poepte eierschalen.

Ja, Dubbie, als je zo doorvreet, pas je niet meer in je mandje...

Toen Bailey (Mac Beth of JBA) bij ons logeerde, stond hij niet toevallig naast de broodrooster. Toen de toastjes eruit omhoog sprongen, ving hij ze op in zijn bek. "Heerlijk logeeradres! Hier vliegen de geroosterde broodjes je bek in!"

"To drool is COOL!" Let op de kwijl-slierten van Bailey.

 

Onze honden doen dat niet! Echt niet! Maar ze doen wel andere dingen. Tenminste, sommigen onder hen. Zo is Janet (Janet Mc Neill of JBA) extreem dol op fruit. Deze zomer verbaasde ik me over de snel slinkende schaal nectarines. Ik had er veel gekocht en Joris eet ze niet. Toen vond ik pitten en betrapte ik Janet, op twee benen, bij de tafel met de fruitschaal.

Rosie (Yaruba Rose of JBA) is speciaal heel dol op peren. Klein als ze is, zag ze toch verschillende keren kans om peren van de fruitschaal te jatten, hippend op nu eens haar ene, dan haar andere achterpoot.

Bren deed nooit van deze stoute dingen, noch Tessel (maar Metromannen vreten niet, natuurlijk!) of Jazz (Alfa-teef en dus veel te druk met andere dingen) of Ol (goedzak 1e klas). Niet eens van een laag tafeltje.

Dolce wel: Toen Joris even uit de keuken wegliep, snackte zij de biefstuk, die klaar lag om in de reeds verwarmde pan gebakken te worden, binnen een vloek en een zucht op. Ze keek hem erg dankbaar en vol ongeloof aan: zo'n lekker hapje, helemaal voor mij?

Toen het avondeten eens onderbroken werd omdat Claire ging bevallen, zag Sandy kans de pizza's, die naar achter geschoven op het aanrecht stonden, soldaat te maken. En Naoom kon een halve dag erg opgewekt kwispelstaartend en 'zingend' door het huis lopen met een zelf gejatte mandarijn-als-balletje.

Zoveel laabjes, zoveel smaakjes...

Tessel vond op straat eens een boterham, en pakte die op. "NEE!" riep ik, "LOS!" "OK, los. De roedel-leider zegt het". Boterham valt weer op straat. Met fruit en andere troep op straat doen ze het allemaal heel braaf, loslaten. Dat mag niet en dat doen ze niet. Gelukkig. Je weet maar nooit wat mensen achterlaten. Een half opgegeten appel mag dus ook niet, al zal daar weinig mis mee zijn. Maar het gaat om het principe: Van de straat wordt niet gegeten.

Helaas zijn laabs met hun vraat-neiging soms ook vatbaar voor het eten van niet eetbare zaken. Zo at Dublin eens 16 pijnstillers van Bren op (1x daags 1 tablet...) en Rosie vrat een paar weken geleden nog een antibiotica kuur die voor haar broer Tessel's hotspot bedoeld was, op. Ze lagen achter op het aanrecht, misschien 5 minuten, terwijl ik de boodschappen opruimde. (Tessel heeft een nieuwe kuur gekregen, en hij probeerde 14 dagen lang de pil uit te spugen. "Niet zo kinderachtig, mannetje, je zusje at ze allemaal in 1 keer op..."). Dat is natuurlijk stukken erger dan 30 eieren. In zo'n geval bel je natuurlijk accuut de dierenarts.

Er is onder laabs duidelijk onderscheid te maken tussen vreters en niet-vreters. De Tessels onder de laabs, zijn helemaal gericht op mensen, balletjes, stokken, bewegen. Eten en snacks zijn leuk, tuurlijk, maar niet alles overheersend. De Dolce's onder de laabs zijn in meer of mindere mate verslingerd aan eten, schooieren, snacken, altijd en overal. Ook als je ze hetzelfde opvoedt als de Tessels. 

Dolce was Gabbana trouwens zo kwijt! Ze is alweer heel lang la Dolce Vita!