Als u begrijpt wat ik bedoel...

Door onze verslaggeefster uit Bovenkarspel Esther van der Meer

Toen Joris mij belde om te vragen of Ollie een tijdje bij Sarah en mij in Bovenkarspel kon logeren hoefde ik geen seconde na te denken. Nou ben ik sowieso niet zo'n paniekvogel, eerder een beetje te impulsief af en toe, maar Ollie...logeren...bij ons...? JA!! Wanneer breng je hem??

De tuin van het nieuwe huis van Pip en Joris is nog niet helemaal omheind, dus daar kunnen de mannen nog niet terecht. In Elspeet werd Ollie supernerveus doordat Dolce, Rosie, Janet EN Sugar loops zijn. Hij keek Pip steeds hevig trappelend en met smekende ogen aan: "Mag ik, mag ik, het moet echt NU hoor, echt waar, this is the moment!!!".

Tja, en ga die lieve schat dan maar eens uitleggen dat hij geen sex mag hebben met zijn eigen dochters. Dat is in de mensenwereld voor sommige types al moeilijk te begrijpen, laat staan in de hondenwereld. Dus Ol wilde niet meer eten, slapen en blafte zelfs 's nachts, hij was helemaal van de rel. Kortom, voor Ollies gemoedsrust moest er even een oplossing gezocht worden. En die oplossing werd gevonden in Bovenkarspel.

Mijn zusje Mirjam heeft Teuntje (Suzy Q of JBA) en Shona (Farnbourne's Wild Irish Rose), en ik heb Sarah (Erinna Fey of JBA). Een bezoek van Ollie betekent dat onze Teuntje niet alleen haar mama, maar nu ook papa bij zich heeft. En dat is zooo mooi om te zien!! We zien veel dingen die Teuntje echt van haar paps heeft. Bijvoorbeeld die gereserveerde houding (maar ondertussen...), de superspeurneus (ze ruiken dwars door het water heen dat er een balletje gezonken is) en vooral en boven alles een interesse voor ALLES wat er om ze heen gebeurd.

Is er bij mij thuis een electricien bezig, staat Teun ernaast om te kijken of hij het wel goed doet. Ollie stond vanmorgen met een Einstein-blik te bestuderen wat een kruimeldief nou precies doet. En je dan vervolgens aankijken met een blije blik van "Goh, geinig apparaat, he?!!"

Wat geen enkele werkgever, familielid, arts, vriend of vriendin voor elkaar heeft gekregen is Ollie wel gelukt!! Ik ben sinds Ol hier is iedere dag om zeven uur 's morgens mijn bed uit. En dat voor een horecamens die een bioritme heeft van om 04.00 naar bed en rond 11.00 uur er weer uit. Sarah is dat gewend en heeft zich feilloos aan mij aangepast.

Ol is zich van geen kwaad bewust. Volgens mij heeft hij een ingebouwde wekker en die gaat af om 07.00 uur sharp! Ik vind het niet erg, want als ik naar beneden loop en die twee schatten staan te trappelen en te kwispelen onder aan de trap smelt je hart. Wat een welkom!! Het is niet dat hij blaft of tekeer gaat, maar hij piept een paar keer. Ik moet er niet aan denken dat hij met zijn pootjes gekruist op Sarah's kussen ligt omdat hij moet plassen. Nee, dat kan niet.

Na het plas- en poepritueel en het ontbijt ga ik gewoon nog even gezellig met een dekbedje op de bank om mijn uurtjes nachtrust aan te vullen. Sarah springt meteen erbij en komt lekker tegen me aan liggen en Ol zoekt een plekje voor de bank binnen aaiafstand.

Qua aanpassingsvermogen verdient Ollie een dikke tien! Deze jongen is zo stabiel en lief en hartveroverend. Sarah sprong met vier poten in de lucht toen ze hem zag, zo blij was ze. En die twee zijn zo schattig samen; lopen elkaars bek te likken, spelen en slapen samen, er valt 'geen onvertogen woord'. Ollie is natuurlijk tennisbalexpert, maar toen hij met een balletje voor Teuntje stond liet hij hem vallen alsof hij wilde zeggen: "hier moppie, heb je een balletje". Waar vind je zo'n vader? Echt vertederend.

Blij hoofd!!

Verder is het heerlijk om eens een man in huis te hebben om de echte mannendingen mee te doen, zoals de afvalbak bij de weg zetten. Dat vindt Ollie een hele belangrijke bezigheid. En het is ook niet niks, laten we eerlijk zijn...!! Heel stoer loopt hij met me mee, steeds opkijkend of het wel lukt allemaal.

Volgens mij zijn Shona en Ollie nog steeds gek op elkaar. Ze zoeken elkaar steeds op en liggen dan een beetje te smoezen. Zo schattig!! Wij kijken daar echt van op want normaal gesproken is iedere hond behalve Teuntje en Sarah beneden Shona's stand. Voor Ollie houdt Shona 24/7 audientie.

....of ze pikken gezellig samen een hapje gras...

Teuntje en Shona zijn echt onafscheidelijk. Niet dat Teuntje nou een mama-girl is, integendeel. Maar ze zijn gek op elkaar en liggen samen in het Bia-bed te snurken, of checken elkaars oren. Shona komt er af en toe echt voor liggen: "euh, wil jij even kijken in mijn oor?".

Euh...pap, volgens mij ligt daar een kauwstok...

....ik zie hem echt...ruikt wel lekker ook...

...durf 't bijna niet te vragen, maarehm...

Teuntje wil altijd het speeltje waar een andere hond mee speelt. Meestal dus. Enne...wie vertoont die eigenschap nog meer? Juist, onze lieve schat Ollie! Dus als Sarah er met een tennisballetje ervandoor gaat hebben pa en dochter een probleem. Want Sarah staat algemeen bekend als pestkop nr.1 en die geeft natuurlijk geen balletjes af, maar gaat er eens even lekker zelf mee liggen spelen.

...zo vader, zo dochter...

Wat flexibiliteit betreft verdient Sarah wel een dikke tien. Ik bedoel, is het niet Sandy die een paar weken het huis onveilig komt maken wegens vakantie van haar mensen, is het wel een ster uit een ver verleden. Onbegrijpelijk trouwens dat het destijds niet klikte tussen die twee. Saar is stapel op Ol, en omgekeerd, maar toen Sarah gedekt moest worden trok Ollie zijn neus voor haar op. Ben ik niet echt blij mee want voor mij is Ollie de ideale schoonzoon!!

Met Shona heeft Ollie heel wat nakomelingen op de wereld gezet. Maar Ollie is niet eenkennig, zijn hart is groot genoeg voor twee, of drie of...voor de hele wereld. Het leven is een feestje en iedereen is uitgenodigd; dat is Ollie's motto.

Apetrots loop ik met Sarah en Ollie in het park, in het bos, naar de winkel, de apotheek. We nemen met zijn drietjes de trein naar Enkhuizen en zitten lekker in het zonnetje op terras. "Goh, is dat een kruizing Rotweiler? Hij heeft zo'n groot hoofd." "Nee meneer, zo hoort een Labrador eruit te zien!"

Ollie negeert iedere andere reu die we tegenkomen. Gaat met niemand in discussie, heeft een natuurlijk overwicht waardoor de meeste andere honden het wel uit hun hoofd laten hem uit te dagen. En als ze toch een poging wagen draait Ol zijn hoofd om. Een heer van stand vecht namelijk niet; als u begrijpt wat ik bedoel!!

Als er 's avonds een wel hele stoere jongen met een capuchon op zijn hoofd langs wil lopen gaat Ollie 'gevaarlijke geluiden makend' dwars voor Sarah en mij lopen. "Wat moet die mafkees hier?" Werkelijk waar, hij is onze prins op het witte paard, onze held.

Bommetje

Inleveren die bal!!

Ik heb 'm!!!

Please, nog 1 keer?? Of 2??

Dinnertime!!

Ondertussen is Ollie al drie weken bij ons, en kijken we met angst en beven uit naar het moment dat Pip hem weer komt halen. Ik weet dat hij tijdelijk bij ons is, maar wat zullen we die jongen gaan missen!! Hij hoort er helemaal bij, net of hij altijd al bij ons gewoond heeft, de schat.

Ol heeft de mooiste denkblik die ik ooit bij een hond heb gezien. Ik moest van de week bij een zielige film een traantje wegpinken. Komt die sul met zijn grote hoofd op mijn schoot zitten "tis maar een film..." Ja, en hou het DAN nog maar eens droog!!

Wat ons betreft wacht Pip nog even tot ze gesetteld is, alle dozen uitgepakt zijn, alle schilderijtjes hangen, de aankomende twee nestjes pups de deur uit zijn en ze daarna genoten heeft van een heerlijke vakantie van laten we zeggen...een week of twee, drie.... En misschien daarna...