Puppie impressies

Deze week: Janet met haar zoons Barry en Casanova in de tuin

Het is druk hier! Eindelijk een blog. Het is behalve druk, ook erg gezellig hier! Twee nestjes, twee moeders, twaalf pups en dus twaalf lieve families voor de pups. Er gaat veel tijd in zitten, maar het is een feest! Een groot feest.

Grote zus Jazz helpt de boel bij elkaar houden

Al ging het allemaal niet vlekkeloos en vanzelf; zware bevallingen, Janet kreeg borstontsteking en is heel erg ziek geweest met griezelig hoge koorts. Nachten waken bij haar, maar het tij is gekeerd en ze is weer in goede doen. De pups hebben nergens last van gehad. Hoe ziek Janet ook was, ze zoogde gewoon door (met de borsten die wel ok waren), en ze poetste haar kinderen en de werpkist trouw en nauwkeurig. Ze bleef haar kinderen zelfs liefkozen, ook toen ze haar hoofd niet overeind kon houden van koorts en zwakte.

Noa (r) daagt broer Cas uit tot spel

De pups van Janet's C-nest zijn dan ook vitaal en speels, zwaar en gezond! Janet is de beste moeder die ik ken, zo zorgzaam en nu de pups 4 weken zijn, begint ook de correctie en de tweede fase van de opvoeding: wat kan wel en wat niet. Behalve goed moederen, geniet ze ook onuitsprekelijk van haar nest, nu ze niet meer ziek is. Prachtig om te zien!

Cas dineert... Dit spontane mannetje kijkt beduusd maar is dat niet!

Janet houdt haar werpkist nog spick and span: geen poep of vertrapt brokje kom je er tegen. Alleen het nat worden van de plasjes kan ze niet voorkomen.  De pups maken van Janet's stofzuig-momenten gebruik door nog eens lekker aan haar tepels te gaan hangen. Met hun 3-of 4-kg. En tandjes en kiezen...

Cas heeft broer Barry bij z'n oor

Er is nogal wat gewichtsverschil in het C-nest. Kleine Noa weegt ruim 3 kg en haar zwaarste broer Tavros al ruim 4,5... Maar Noa staat haar mannetje, regelmatig wordt er vreselijk geschreeuwd en dan houdt ze Tavros' oor halstarrig tussen haar vlijmscherpe tandjes! De pups zijn nog erg aan het experimenteren met spel: dat je moet loslaten als een ander pijn heeft, dringt nog niet door. Net zo min als dat je moet vluchten als je gepakt wordt. Of moet aanvallen... Dat komt allemaal nog, we zijn pas in week 5!

Janet maakt de werpkist schoon en de pups snoepen ondertussen melk

Naast moedermelk leven de pups sinds hun 3e week ook op geweekte puppy brokjes. Ze zijn er dol op. Ik serveer ze vaak in een ovenschaal, dan kan iedereen er goed bij. Vaak ligt na het eten, een pup in de ovenschaal. Prinsheerlijk te slapen!

Hee, we hebben hond in de pot! (Barry, zwart) en Teuntje 3 wkn

Janet en ik werken goed samen; zij coached de pups, ik maak de werpkist zo snel ik kan schoon. Of we lopen samen buiten met wat pups: zij houdt ze aan de wandel door op en neer te lopen, en ik dirigeer mijn lieve goudharige moederhond.

Janet staat haar kratje pups bij terwijl ik de werpkist verschoon

En dan nu het B-nest van Sugar. Sugar is trots op en lief voor haar pups. Maar ze doet het schoonmaken en het voeden een beetje met de franse slag, inmiddels. En als ze er genoeg van heeft om bij haar zes zonen opgesloten te zitten in haar kamer, nou, dan laat ze dat weten. De drammerige Shona-blaf wordt opgezet en herhaald en herhaald en herhaald... Ze heeft de blaf van haar moeder: kort, dwingend, en functioneel. (Sugar's halfzus Rosie heeft 'm ook!)

Hier doen we de zwarten tegen de witten! Momenteel is zwart iets assertiever...

Ja eh, mijn jongens zijn toch ook ook al hele mannen inmiddels!? Ze wegen tussen de 4 en de 5 kg en ze redden zich al een heel stuk zelf. Een lekkere wandeling slaat deze mammie dan ook niet (meer) af, en twee mag ook! Maar dan opeens verrast ze ons toch weer met haar toewijding, die ze de eerste drie weken van haar nestje absoluut had.

Broertjes onder mekaar: Bruce (l) en Storm

Het is bijzonder, een nest met alleen maar mannen! Zes stuks en allemaal prachtig. Ze liggen lekker te loungen, desnoods in een drol van een broertje, dat maakt ze niets uit... Of ze stoeien, dat kan er stevig aan toe gaan. En hun mammie, dat is hun allerliefste vriendin!

De 3 gele B-boys: Diesel (achter), Bruce (l) en Torres (rechts)

Ze krijgen steeds meer een eigen karakter, naast natuurlijk uiterlijke verschillen. Maar het blijft een heel homogeen clubje, deze zes broers.

Je kunt nu echt met ze communiceren!

Ze worden steeds meer echte hondjes, je kunt nu met ze converseren, ze lopen door de woonkamer en zijn dan opeens weer zoo klein, ze maken kennis met onze volwassen en bijna volwassen of nog lang niet volwassen honden. Ze leren mensen kennen, groot en klein, ze wennen aan geluiden. Elke dag gaat er weer een wereld voor ze open.

Cato in de werpkist bij het B-nest! Moeder Sugar kijkt toe.

Onze Catotel van 7 maanden is dol op de pups. Helemaal hotel de botel wordt ze ervan! Ze is vooral heel lief voor ze, maar ik moet er goed bijblijven, want af en toe is ze wat bruusk...

Neehee, mannen, ik heb geen melk, ik ben toch kleine grote Catotel...

Van Sugar en dus van mij mag ze bij de jongens. Soms even. Feest is dat! Haar neusje staat niet stil van de opwinding. De pups vinden het ook erg interessant. Ze ruikt anders, ze doet anders.

Rocky rekt zich uit om broer Bruce te besnuffelen, Cato kijkt toe

En elkaar ontdekken, dat doen de jongens ook non stop, 24/7. Nestgenoten zijn zo belangrijk voor de socialisatie! En de gezelligheid en de geborgenheid. Vooral als je moeder op de bank tv ligt te kijken...

Django (Victor Jara of Joe Batt's Arm) is op bezoek bij zijn kleine broertjes

Deze week hadden we nog een primeur: Django, de enige man uit het V-nest van Sugar en Freddy, kwam op bezoek om al zijn broers en zijn moeder en opa en andere familie leden te bekijken, maar ook speciaal om zijn gele broertje Diesel te zien. Want de 2-jarige Django krijgt zijn net geboren broertje Diesel straks bij hem thuis.

Twee nestjes van zes pups, allebei 3 zwart, 3 geel. Vijf dagen uit elkaar geboren, zoveel overeenkomsten en toch zoveel verschillen. Want elke moeder is anders. Ieder nest is anders, elke pup is anders. Altijd anders maar altijd een groot en bijzonder feest.