Puppie impressies

Deze week: Janet met haar zoons Barry en Casanova in de tuin

Het is druk hier! Eindelijk een blog. Het is behalve druk, ook erg gezellig hier! Twee nestjes, twee moeders, twaalf pups en dus twaalf lieve families voor de pups. Er gaat veel tijd in zitten, maar het is een feest! Een groot feest.

Grote zus Jazz helpt de boel bij elkaar houden

Al ging het allemaal niet vlekkeloos en vanzelf; zware bevallingen, Janet kreeg borstontsteking en is heel erg ziek geweest met griezelig hoge koorts. Nachten waken bij haar, maar het tij is gekeerd en ze is weer in goede doen. De pups hebben nergens last van gehad. Hoe ziek Janet ook was, ze zoogde gewoon door (met de borsten die wel ok waren), en ze poetste haar kinderen en de werpkist trouw en nauwkeurig. Ze bleef haar kinderen zelfs liefkozen, ook toen ze haar hoofd niet overeind kon houden van koorts en zwakte.

Noa (r) daagt broer Cas uit tot spel

De pups van Janet's C-nest zijn dan ook vitaal en speels, zwaar en gezond! Janet is de beste moeder die ik ken, zo zorgzaam en nu de pups 4 weken zijn, begint ook de correctie en de tweede fase van de opvoeding: wat kan wel en wat niet. Behalve goed moederen, geniet ze ook onuitsprekelijk van haar nest, nu ze niet meer ziek is. Prachtig om te zien!

Cas dineert... Dit spontane mannetje kijkt beduusd maar is dat niet!

Janet houdt haar werpkist nog spick and span: geen poep of vertrapt brokje kom je er tegen. Alleen het nat worden van de plasjes kan ze niet voorkomen.  De pups maken van Janet's stofzuig-momenten gebruik door nog eens lekker aan haar tepels te gaan hangen. Met hun 3-of 4-kg. En tandjes en kiezen...

Cas heeft broer Barry bij z'n oor

Er is nogal wat gewichtsverschil in het C-nest. Kleine Noa weegt ruim 3 kg en haar zwaarste broer Tavros al ruim 4,5... Maar Noa staat haar mannetje, regelmatig wordt er vreselijk geschreeuwd en dan houdt ze Tavros' oor halstarrig tussen haar vlijmscherpe tandjes! De pups zijn nog erg aan het experimenteren met spel: dat je moet loslaten als een ander pijn heeft, dringt nog niet door. Net zo min als dat je moet vluchten als je gepakt wordt. Of moet aanvallen... Dat komt allemaal nog, we zijn pas in week 5!

Janet maakt de werpkist schoon en de pups snoepen ondertussen melk

Naast moedermelk leven de pups sinds hun 3e week ook op geweekte puppy brokjes. Ze zijn er dol op. Ik serveer ze vaak in een ovenschaal, dan kan iedereen er goed bij. Vaak ligt na het eten, een pup in de ovenschaal. Prinsheerlijk te slapen!

Hee, we hebben hond in de pot! (Barry, zwart) en Teuntje 3 wkn

Janet en ik werken goed samen; zij coached de pups, ik maak de werpkist zo snel ik kan schoon. Of we lopen samen buiten met wat pups: zij houdt ze aan de wandel door op en neer te lopen, en ik dirigeer mijn lieve goudharige moederhond.

Janet staat haar kratje pups bij terwijl ik de werpkist verschoon

En dan nu het B-nest van Sugar. Sugar is trots op en lief voor haar pups. Maar ze doet het schoonmaken en het voeden een beetje met de franse slag, inmiddels. En als ze er genoeg van heeft om bij haar zes zonen opgesloten te zitten in haar kamer, nou, dan laat ze dat weten. De drammerige Shona-blaf wordt opgezet en herhaald en herhaald en herhaald... Ze heeft de blaf van haar moeder: kort, dwingend, en functioneel. (Sugar's halfzus Rosie heeft 'm ook!)

Hier doen we de zwarten tegen de witten! Momenteel is zwart iets assertiever...

Ja eh, mijn jongens zijn toch ook ook al hele mannen inmiddels!? Ze wegen tussen de 4 en de 5 kg en ze redden zich al een heel stuk zelf. Een lekkere wandeling slaat deze mammie dan ook niet (meer) af, en twee mag ook! Maar dan opeens verrast ze ons toch weer met haar toewijding, die ze de eerste drie weken van haar nestje absoluut had.

Broertjes onder mekaar: Bruce (l) en Storm

Het is bijzonder, een nest met alleen maar mannen! Zes stuks en allemaal prachtig. Ze liggen lekker te loungen, desnoods in een drol van een broertje, dat maakt ze niets uit... Of ze stoeien, dat kan er stevig aan toe gaan. En hun mammie, dat is hun allerliefste vriendin!

De 3 gele B-boys: Diesel (achter), Bruce (l) en Torres (rechts)

Ze krijgen steeds meer een eigen karakter, naast natuurlijk uiterlijke verschillen. Maar het blijft een heel homogeen clubje, deze zes broers.

Je kunt nu echt met ze communiceren!

Ze worden steeds meer echte hondjes, je kunt nu met ze converseren, ze lopen door de woonkamer en zijn dan opeens weer zoo klein, ze maken kennis met onze volwassen en bijna volwassen of nog lang niet volwassen honden. Ze leren mensen kennen, groot en klein, ze wennen aan geluiden. Elke dag gaat er weer een wereld voor ze open.

Cato in de werpkist bij het B-nest! Moeder Sugar kijkt toe.

Onze Catotel van 7 maanden is dol op de pups. Helemaal hotel de botel wordt ze ervan! Ze is vooral heel lief voor ze, maar ik moet er goed bijblijven, want af en toe is ze wat bruusk...

Neehee, mannen, ik heb geen melk, ik ben toch kleine grote Catotel...

Van Sugar en dus van mij mag ze bij de jongens. Soms even. Feest is dat! Haar neusje staat niet stil van de opwinding. De pups vinden het ook erg interessant. Ze ruikt anders, ze doet anders.

Rocky rekt zich uit om broer Bruce te besnuffelen, Cato kijkt toe

En elkaar ontdekken, dat doen de jongens ook non stop, 24/7. Nestgenoten zijn zo belangrijk voor de socialisatie! En de gezelligheid en de geborgenheid. Vooral als je moeder op de bank tv ligt te kijken...

Django (Victor Jara of Joe Batt's Arm) is op bezoek bij zijn kleine broertjes

Deze week hadden we nog een primeur: Django, de enige man uit het V-nest van Sugar en Freddy, kwam op bezoek om al zijn broers en zijn moeder en opa en andere familie leden te bekijken, maar ook speciaal om zijn gele broertje Diesel te zien. Want de 2-jarige Django krijgt zijn net geboren broertje Diesel straks bij hem thuis.

Twee nestjes van zes pups, allebei 3 zwart, 3 geel. Vijf dagen uit elkaar geboren, zoveel overeenkomsten en toch zoveel verschillen. Want elke moeder is anders. Ieder nest is anders, elke pup is anders. Altijd anders maar altijd een groot en bijzonder feest.

Het Y-nest TWEE jaar!!!

Lieve zachte stoere Sailor!

Afgelopen woensdag is het Y-nest twee geworden. Wij hadden nog geen tijd om een blog te schrijven, met onze 12 pups en een honden feestje voor de jarige Rosie tussen de verzorging van de nestjes door! Dus hier wat verlaat een paar portretten uit de Galerij der Groten.

Sailor werd vlak voor zijn tweede verjaardag vader van het C-nest. En daarmee werden Ole, Nero, Sam, Quincy, Dagu Pip en Rosie oom of tante. 

Sailor, Yorkshire Man of JBA

Sail heeft ons samen met Janet 6 prachtige kadootjes gegeven. En terwijl moeder Janet daar heel druk mee is, heeft Sail er geen weet van. Hij is wel nog steeds erg dol op 'zijn' Janet, (die nu uiteraard niets meer van hem wil weten, want zo gaat dat in de honden wereld). Hij stoeit en speelt met zijn grootste vriend Dublin, gaat naar gehoorzaamheidscursus, wandelt en neemt zo mogelijk een (modder)bad.

Nero, Young At Heart of JBA

Nero woont in Drimmelen, net als zijn broer Sam. Deze buurjongens zijn twee handen op een buik. De jongens zien elkaar dagelijks. Nero kreeg er dit jaar een mensen baby bij in huis. Hij is helemaal in het proces betrokken en op het geboortekaartje van Floris stond dan ook Nero's naam. Natuurlijk!

Oude foto van Nero, een jongen met ambities!

Nog een zwarte man uit dit nest is Ole (Yarborough Fair of JBA). Ole woont in Naarden. Hij heeft een grote en gezellige familie en Sipke, de boxer. Sipke was er al toen Ole in huis kwam, dus ook Ole heeft altijd een hond aan zijn zijde. 

Zijn baasjes mailden ons ter gelegenheid van de 2e verjaardag van hem en zijn broers- en zusjes:" We willen je graag laten weten hoe gelukkig we zijn met Ole en wil je zijn zusje van ons feliciteren met haar verjaardag. Het heeft ons heel veel moeite gekost om Ole te laten luisteren, maar nu rent hij over de vestingwallen en speelt met iedere hond en als je hem roept, dan luistert hij. Zwemmen doet hij niet, zijn er meer in de familie die eerst op zwemles moesten? Misschien als we zelf het water in gaan om te zwemmen, zwemt hij misschien mee. Hij maakt soms het geluid van een walrus, vooral als hij honger heeft! Onze boxer Sipke is zijn grootste vriend, ze knagen zelfs samen op een bot. Onze dank voor het verkrijgen van deze fijne labrador."

Statie portret van her Royal Heighness Quincy

Rosie is net als haar brooer Ole niet dol op zwemmen, de anderen uit dit nest wel! Sail is een echte waterrat, en wat dacht je van Quincy? De Lek is zo gezegd haar lievelingsplek! Maar ook in andere watertjes zwemt zij heel wat af.

Kusjes voor Quincy!

... Ze is voor geen kleintje vervaard!

Het bewijs dat Quincy graag zwemt is met deze foto wel geleverd... Rosie zwemt heel soms een (klein) rondje. Apporteren uit het water doet ze niet. Althans, niet meteen. Terwijl de rest van de roedel druk is met het apporteren van kongs en ballen, snuffelt Rosie liever de kant eerst eens af. Ze is geen dol dwaze retriever die zichzelf niet in de hand kan houden, kom nou! Als de anderen dan na een tijdje volledig opgaan in het spel samen, komt ze soms een stokje brengen en wil ze ook wel even zwemmen. Maar wel in een rustig stukje water.

Quincy met haar vriend hebben geprobeerd ook zwarte laabs te worden!

Misschien het enige nadeel (of juist voordeel?) van gele laabs: als ze uit het water komen zie je hoe vies het was... Niet dat ze er zelf mee zitten, trouwens, en wij ook niet!

Zelf gemaakt door mijn baasje Marieke!!

En zo'n vachtje droogt ook weer snel en dan komt het goudgeel gewoon weer boven!

Rosie (hier nog geen jaar oud) probeert dominantie uit op Chester

Onze Rosie is de laatst geborene en enige zwarte teef van het nest. Wij zeggen vaak tegen elkaar dat ze niet voor niets als laatste kwam, het moet wel symbolisch zijn! Rosie is namelijk ook geen natuurtalent gehoorzamen. Ze komt altijd, doet altijd wat je wil. Uiteindelijk. Is iedereen al binnen als we ze roepen, dan ontbreekt zeker weten Rosie. Die komt vervolgens heel vrolijk aangehuppeld met een air van"wat zeur je nou, ik ben er nou toch?!" Vaak heel grappig. Soms onuitstaanbaar... Maar ze is zoo lief en ze kijkt je soms zo zorgelijk aan (terwijl ze helemaal geen bezorgd type is!)

Gehoorzaam zijn sommige laabs meteen haast 'vanzelf', anderen niet. Het Y-nest is een typisch geval van de tweede categorie. Maar wat wil je ook, met moeder Shona en vader Ricky! Die twee zijn allebei de grootste schatten die er zijn, maar Shona doet wel graag alles een beetje (!) op haar eigen voorwaarden. Zoals Rosie dus. En Ricky is de liefste boef die er is, hij kan goed luisteren maar geeft af en toe ook graag zijn eigen draai aan de dingen. 

Sail laat altijd meteen zien dat hij precies begrijpt wat je bedoelt, wanneer je hem iets opdraagt. Bijvoorbeeld "Sail, kom hier". En hier is de bench en hij heeft daar niet echt zin in. Dan komt hij een paar stappen je kant uit, slaat zijn prachtige lieve trouwe ogen naar je op, en kwispelt langzaam, afwachtend. Alsof hij zeggen wil " Ik weet wat je van me wil, maar eigenlijk wil ik dat niet. Maar ik vind je wel heel lief!"

Sail traint toch echt met veel plezier en op behoorlijk niveau (Dublin heeft al af moeten haken, sommige opdrachten werden toch wat te complex voor deze grote laab met maar een klein beetje verstand!...). En Rosie heeft het ook geleerd, maar ze was niet de makkelijkste laab om te trainen. Een oefening meer dan eens achter elkaar doen zat er sowieso niet in. Met een"Dat heb ik toch net al gedaan"-smoeltje keek ze dan naar me op.

Ik vind dat wel leuk. Het is weer eens wat anders. Maar het leren luisteren is dan wel een klus, zoals ook Ole's baasjes opmerken.

Wij wensen de geweldige pups van Shona en Ricky weer een heel gelukkig jaar toe en nog many many to come! Met de jaren neemt de rust ook toe en daarmee het gehoorzamen meestal ook. Meestal...